Przez tak zwaną hydroterapię (wodolecznictwo) rozumiemy zabiegi przy użyciu ciepłej, ale przede wszystkim zimnej wody. Jest to jedna z najstarszych form leczenia. Stosowano ją
z powodzeniem już w starożytnym Rzymie.
Jednak na długi okres czasu ta forma terapii była zapomniana.
Dopiero naturopata, a dokładniej leczący za pomocą zasobόw natury, Vinzenz Prießnitz i ksiądz Sebastian Kneipp na nowo odkryli dobroczynne działanie wody i uzupełnili je własnymi doświadczeniami. Zawijania Prießnitza i polewania Kneippa stały się znane na całym świecie tak, jak propagowana przez Kneippa kąpiel brodząca w wodzie. Do dzisiaj stosuje się hydroterapię do zapobiegania i leczenia nagłych i chronicznych dolegliwości.
Krόtkie zabiegi zimną wodą (od sekundy do minuty) powodują, że przez skόrę przekazywane są bodźce temperaturowe wywołując pozytywne reakcje w organiźmie: czasowe zwężenie naszyń krwionośnych zakończone rozszerzeniem naczyń pobudza krążenie w całym ciele. Siły odpornościowe zostają wzmocnione, krwioobieg, system nerwowy i przemiana materii pobudzone , a ciało ożywione.
Ciepła woda jest również powszechna w hydroterapii – szczególnie w zabiegach naprzemiennych (zimno/ciepło). Są one zwłaszcza preferowane przez osoby nie wyszkolone , ponieważ są łagodniejsze.
W zależności od kondycji można uzyskać wzrost bodźca poprzez stosowanie zabiegów z zimną wodą.
Zabiegi wodne po dziś dzień stanowią podstawę terapii Kneippa. Łatwość wykonania czyni je ulubioną formą domowych zabiegόw leczenia na własną rękę. Na przykład do polewań nadaje się wąż prysznicowy, od którego odkręcimy główkę prysznica.
Przy regularnym stosowaniu hydroterapia wspiera trwale system odpornościowy i pomaga organizmowi aktywować zdolność samoleczenia.